Dr Annemiek Cats ,
Internist oncoloog Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis

‘’De ziekte heeft ook veel invloed op de omgeving’’

 

Dr. Kats, oncoloog: “Een inloophuis is ook belangrijk voor partners en familieleden”

Hoe kan een inloophuis helpen bij het verwerken van de diagnose kanker?
“Een inloophuis is een plek waar (ex)kankerpatiënten met lotgenoten kunnen praten. Ze kunnen bij hen terecht met vragen, maar ook voor steun, informatie of advies. Dat kan heel waardevol zijn. Maar een inloophuis is ook belangrijk voor partners en familieleden. Zij krijgen vaak te weinig steun en aandacht, terwijl ze die wel nodig hebben.”

Zou u zelf patiënten doorverwijzen naar een inloophuis?
“Jazeker. Ik verwijs mijn patiënten ook altijd door naar patiëntenverenigingen, zeker als dat actieve verenigingen zijn die veel voor de patiënt kunnen betekenen. Een patiënt zal misschien niet meteen contact opnemen. Maar weten dat zo’n vereniging er is, vinden ze wel fijn.”

En naasten? Zou u die ook doorverwijzen?
“Absoluut. Ik denk dat een inloophuis hen veel te bieden heeft. In het ziekenhuis is er te weinig aandacht voor deze mensen. Daar draait alles om de patiënt.”

Hoe kijkt u zelf tegen een inloophuis aan?
“Ik denk dat het in enorme behoefte voorziet. Tegelijkertijd weet ik dat zulke huizen grotendeels op vrijwilligers draaien. Daardoor kan de continuïteit in gevaar komen. Ook de financiering is een zwak punt. Het zou goed zijn als inloophuizen een vaste inkomstenbron hebben, bijvoorbeeld in de vorm van subsidies. Dan kunnen ze professionele krachten aannemen en is de continuïteit gewaarborgd. Bovendien zijn er dan meer mogelijkheden om extra activiteiten te organiseren.“

Zou u zelf naar een inloophuis toe gaan?
“Dat vind ik een moeilijke vraag. Als oncoloog weet ik natuurlijk al heel goed bij wie ik terecht kan. Ik zou vooral mijn eigen netwerk gebruiken, denk ik.”

Op welke manier kunnen artsen en verpleegkundigen bekendheid geven aan inloophuizen?
“De afdeling patiëntenvoorlichting van een ziekenhuis zou patiënten over inloophuizen in de omgeving moeten informeren. Waarschijnlijk doen ze dat al; daar heb ik eigenlijk geen zicht op. Ik stuur mijn patiënten vaak naar deze afdeling door. Bijvoorbeeld voor informatie over pruiken. Of als mijn patiënten advies willen over andere onderwerpen, zoals verzekeringen. Artsen, verpleegkundigen en de afdeling patiëntenvoorlichting moeten weten dat er inloophuizen zijn en patiënten hierop attenderen. Maar de patiënt moet zelf beslissen of hij contact opneemt of niet.”

Op welke manier bent u zelf betrokken bij het Inloophuis Medemblik?
“Ik ken één van de oprichters. Die heeft mij gevraagd in de medische adviesraad plaats te nemen. Inhoudelijk doe ik eigenlijk vrij weinig. Dat hoeft ook niet, want het inloophuis loopt erg goed en ontwikkelt zich nog steeds.”

 

In de krant staat het volgende korte stukje

Annemieke Cats is hoofd van de afdeling maag-darm-lever-oncologie in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis en zit in de medische adviesraad van het Inloophuis Medemblik. Annemieke: ‘’Ik denk dat een inloophuis een plek is waar je met lotgenoten kunt spreken, of met mensen die je kunnen helpen om richting te geven aan een leven met kanker. Ook is het een plek waar je terecht kunt met je vragen. In het ziekenhuis merk je dat veel aandacht uitgaat naar de patiënt. Maar de ziekte heeft ook veel invloed op zijn omgeving, op familie en vrienden. En ik vind dat die wel eens te weinig aandacht krijgen. Ik denk dat een inloophuis daar goed op inspeelt. Dat niet alleen de patiënt aandacht krijgt, maar ook zijn omgeving. Hier in het ziekenhuis hebben wij patiëntenvoorlichting, ook een soort van inloophuis. Ik merk dat zo’n patiëntenvoorlichting erg belangrijk is voor patiënten.

Soms hebben patiënten er op dat moment geen behoefte aan. Maar het feit dat ze ervan af weten en dat ze er heen zouden kunnen gaan, is heel belangrijk’’.